Doorgaan naar hoofdcontent

1.2 Quarantaine

ALS ik Corona krijg, dan heb ik een probleem. Ik val door mijn ziekte in de risicogroep en ik beland niet graag in het ziekenhuis, want een IC-opname trekt mijn lichaam denk ik niet. We hebben daarom besloten om met zijn drietjes in preventieve quarantaine te gaan voor onbepaalde tijd. Dus dat houdt in: geen kinderopvang, geen huishoudelijke ondersteuning, geen thuiszorg, geen fysio, geen bezoek etc etc. Mijn man is nog 'gewoon' aan het werk (gelukkig wel thuis nu) en voert nu al deze taken uit. Zonder hem zou ik niet weten wat ik zou moeten doen!

Natuurlijk zijn alle zieken en overleden mensen verschrikkelijk, maar deze tijd heeft ook wel iets bijzonders. We zijn thuis met zijn drietjes en inmiddels hebben we ons ritme gevonden. We hebben in het weekend opeens zeeën van tijd omdat onze agenda leger dan leeg is. Zo heb ik de schatkist met cadeautjes voor mijn zoontje zijn verjaardagen afgemaakt, inclusief de door een vriendin gemaakte verjaardagskaarten (met daarin mijn wensen en adviezen voor de toekomst). Het klinkt misschien heftig, maar zo voelt het niet. Ik ben juist trots en blij dat ik dit kon voorbereiden!

Verder genieten we van onze tuin. Ik heb online een vogelcursus gedaan, mijn man verzorgt zijn grasveld zorgvuldig en ons kleintje bestudeert mieren, lieveheersbeestjes en hommels. 

Geen idee hoe de rest van de lente en de zomer zal verlopen, maar we merken het vanzelf wel. Blijf veilig binnen en probeer te genieten van de kleine dingen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

4. Dromen

Als ik onbekende mensen zie fietsen met een kindje voorop wordt ik verdrietig, dat wilde ik ook heel graag, maar ik voelde afgelopen zomer al dat ik daar niet sterk genoeg voor was. Oké van je fiets afvallen is niet leuk, maar met een kindje omvallen wil je al helemaal niet op je geweten hebben. Toch blijft deze droom een beetje aan mij knagen. Net zoals de droom die ik had om een groot gezin te stichten. Wat had ik graag mijn zoontje een broertje of zusje gegeven, maar we hebben ons handen al vol aan een kindje en straks komt er ook nog de zorg voor mij bij. Nu deze keuze gemaakt is door mij en mijn man, ga ik proberen hem te accepteren en me te focussen op wat ik wel heb.  Wat genieten we dagelijks van ons vrolijke ventje en we proberen zo lang mogelijk als een gewoon gezin te functioneren. Mede daarom gaan we allemaal beneden slapen. Inmiddels is de zorgunit aan huis geplaatst  en deze zomer krijgt ons zoontje ook een slaapkamer beneden  zodat ik hem altijd mee naar...

11. Mijlpaal

ALS ik terugdenk aan vorig jaar, dan weet ik nog hoe ongerust en verdrietig ik was met oud & nieuw. Ik baalde ervan dat het moederschap me zwaar viel, ik had het me zo anders voorgesteld. Maar ik was ook vooral bang voor wat er nog ging komen, alsof er dreigende zwarte wolken in de lucht hingen. Door deze stress viel ik ook af, want ik kreeg geen hap door mijn keel. En de dag dat mijn zoontje voor het eerst sneeuw zag, viel ik voor het eerst om. We maken veel mijlpalen mee met ons kleine mannetje en elke dag staan we versteld als hij weer een nieuw woordje zegt. Vandaag was dat 'knoeipotje' en dan de trots in zijn ogen als wij het woord lachend herhalen. Maar ook ik heb mijlpalen, alleen dan niet opbouwend, maar aflopend. De eerste keer dat ik mijn schoenen door een ander liet strikken, mijn jas aan liet doen, mijn haren liet wassen, mijn boterham liet smeren, mijn autogordel om liet doen. Allemaal kleine stapjes achteruit. Toch vraag ik zelf om die hulp, want dat ...

6. Goed

ALS je nu aan mij vraagt hoe het met me gaat, dan zeg ik zonder twijfel: goed! Dat komt misschien een beetje raar over, maar het is echt zo! Lichamelijk laat het natuurlijk wel wat te wensen over, maar mentaal gaat het goed. Ik heb de regie over mijn leven terug en die was ik, voor de diagnose, lange tijd kwijt. Ik begreep niet waarom ik niet herstelde van mijn zwangerschap. Zou het echt aan de zwangerschap en de bevalling liggen? Zou ik nog gewoon fit zijn als ik geen kind had gekregen? Zou ik dan echt een postnatale depressie hebben? Maar vooral ook de vraag: hoe kom ik terug bij mijn fitte lichaam en geest? Deze vragen en nog honderden andere, spookten ruim 12 maanden dagelijks door mijn hoofd. En daar word je echt niet vrolijk van. Ook al is het antwoord op mijn vragen de verschrikkelijke ziekte ALS, het geeft rust in mijn hoofd. Ik geniet dagelijks van mijn leven. Ik ben getrouwd met mijn oude liefde en samen hebben we een prachtige zoon. Familie en vrienden helpen ons waar nod...